ที่มาของการใช้ดอกไม้ในพิธีศพมีวัฒนธรรมมาตั้งแต่อดีตกาล มีความหมายทางวิญญาณและศาสนาอันลึกซึ้ง หรือมีการใช้งานในทางธรรมเนียมของสังคม การใส่ดอกไม้ไปหล่อลวงต่างๆในพิธีมรดกมาแต่ไม่มีที่มาทางประเพณี แต่กลับคงมีในระบบทางศาสนา

การใช้ดอกไม้ในพิธีศพสมัยใหม่คือส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่เกิดมาจากการผสานสังคม สิ่งที่มีสกุลหลายย่างแต่มีระเหเรี่ยมรวมกันไปในภูมิทัศน์เดี๋ยวของวัฒนธรรมการครองชีวิต ดอกไม้หรือของสีแดงอื่น ๆ เขียวก็เฉยมควรครอบครองไปด้วยศักดิ์สิทธิ์ชีวิตที่สมบูรณ์แบบว่าด้วยศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ดอกไม้ใชั้เป็นสัญลักษณ์แบ่งสีเหล่านี้ไปในความเยือนยานของการประทินที่มีอันประหยัด

ประวัติของดอกไม้งานศพ

ดอกไม้งานศพมีถิยท้องานยาวนานในวัฒนธรรมของชาวไทย เริ่มจากสมัยโบราณที่มีการใช้ดอกไม้สีสดใส่ไปในพิธีการส่งทูลทาออกสู่ชาติและขอบที่สวยงาม

ในยุคกลางของสมัยอยุธยา การใช้ดอกไม้และพวงหรีดในพิธีสงเคราะห์เริ่มเข้ามาเป็นสิ่งที่สำคัญ คนไทยเชื่อว่าการใช้ดอกไม้หอมหวานจะช่วยประคับประคองวิญญาณและพาตำราลงสว่างสู่โลกหลังตาย

จนถึงปัจจุบันพระพุทธองค์หรือวัดยังคงมีการใช้ดอกไม้งานศพในพิธีที่เป็นที่เคารพอย่างสูง นอกจากนี้การขายดอกไม้งานศพเพื่อใช้ในพิธีถือเป็นรายได้ที่สำคัญของคราสไทย

ความหมายของดอกไม้แต่ล่ะชนิด

เลือกใช้ดอกไม้ในงานศพมีความหมายหลากหลาย ดอกไม้ขาวแทนความบริสุทธิ์และบริสุทธี ส่วนดอกไม้ดำแสดงถึงความเศร้าเสียใจ และดอกไม้สีดำแดงแทนความเสียใจและความดำรงค์มายา ดอกไม้แดงสวยแสดงถึงความรักและหลวงพี่ชาย.

การเลือกใช้ดอกไม้ในพิธีงาน

เมื่อเลือกใช้ดอกไม้ในงานศพแล้ว เราต้องพิจารณาถึงความหมายที่แตกต่างของแต่ละชนิดของดอกไม้ ซึ่งสามารถแสดงถึงความอาลัยอย่างหมายความได้ ดอกไม้ที่เหมาะสมสำหรับงานศพมักจะเป็นดอกไม้ที่สีดำหรือสีเข้ม เช่น ดอกไม้ชมพูดำซึ่งมักถือเป็นสัญลักษณ์ของความเสียใจและสวดมนต์ในการแสดงอารมณ์

ดอกไม้ในงานศพยังถือเป็นส่วนสำคัญที่ให้ความสำคัญกับการเลือกใช้สีของดอกไม้ด้วย หากต้องการแสดงความอาลัยและความเสียใจ การเลือกใช้ดอกไม้สีดำหรือสีเข้มจะเป็นทางเลือกที่น่าสนใจ ส่วนการใช้ดอกไม้สีขาว สีดำและสีน้ำตาลร่วมกัน สามารถสื่อถึงความโทษและความทุกข์ของคนในครอบครัว

นอกจากนี้การเลือกใช้ดอกไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของความเชื่อ หรือศาสนาที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ สามารถเสริมความหมายและการประท้วงในงานศพได้อีกด้วย ดังนั้นการเลือกใช้ดอกไม้ในพิธีศพไม่ใช่เพียงแค่การตกแต่ง แต่ยังเป็นการสื่อถึงความหลงใหลและความเทิดพระเกียรติของผู้ให้เกียรติแก่ผู้ตาย